Ανάποδη ιστορία (7)

                        Ο καλός λύκος και η Κακοκοκκινοσκουφίτσα

Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα μικρό δάσος ζούσε ένας καλός λύκος και ο κακός του εχθρός, η Κακοκοκκινοσκουφίτσα. 
   Μια μέρα που ο λύκος ήθελε να πάει στη γιαγιά του μπριζόλες γιατί ήταν άρρωστη, συνάντησε στον δρόμο το κορίτσι.
-Τι είναι αυτό μέσα στο καλάθι; ρώτησε η Κακοκοκκινοσκουφί-τσα.
-Εεεμμ.... τίποτα, απάντησε ο λύκος.
Η Κακοκοκκινοσκουφίτσα άρπαξε το καλάθι από τα χέρια του λύκου και εξαφανίστηκε. Ο λύκος δεν ήξερε τι να  κάνει.
-Ποπό, τι θα κάνω τώρα; Δεν έχω τι να πάω στην άρρωστη γιαγιά μου, είπε.
   Η Κακοκοκκινοσκουφίτσα που ήταν κοντά, άκουσε αυτά που είπε ο λύκος, αλλά δε συγκινήθηκε. Έβαλε μάλιστα στο μυαλό της ένα κακό σχέδιο.
-Θα ντυθώ γιαγιά και θα ξεγελάσω τον λύκο, μουρμούρησε.
     Έτρεξε λοιπόν προς το σπίτι της γιαγιάς του λύκου, μπήκε μέσα, έκλεισε τη γιαγιά στο ντουλάπι και ντύθηκε σαν και αυτή. Ο λύκος μπήκε στο σπίτι.
-Ποια είσαι εσύ; ρώτησε.
-Εγώ; Εγώ, παιδάκι μου, είμαι η γιαγιάκα σου, απάντησε η  Κακοκοκκινοσκουφίτσα.
-Ναι, αλλά γιατί έχεις τόσο μικρά αυτιά;
-Για να μην ακούω τις χαζομάρες σου, χαζέ!
-Γιατί έχεις τόσο μικρά μάτια;
-Για να μη βλέπω τη γελοιόφατσά σου, άσχημε!
-Μα όμως γιατί έχεις τόσο μικρή μύτη;
-Για να μη σε μυρίζω βρομιάρη που έχεις να πλυθείς έναν μήνα.
Ο λύκος θύμωσε, αλλά κρατήθηκε.
   Η ντουλάπα κουνιόταν, γιατί μέσα ήταν η πραγματική γιαγιά. Ο λύκος άνοιξε την πόρτα της, έβγαλε έξω τη γιαγιά, την έλυσε και την αγκάλιασε. Η Κακοκοκκινοσκουφίτσα τον λυπήθηκε και του έδωσε πίσω το καλάθι με το κρέας. Καθήσανε τότε να φάνε και οι τρεις βραδινό και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

(Λουκία)