Μια φορά κι έναν καιρό (3)

  Η μάγισσα Κασσάνδρα

   Μια φορά κι έναν καιρό στην καρδιά ενός μαύρου δάσους ζούσε μια μάγισσα που την έλεγαν Κασσάνδρα. Ζούσε σε έναν σκοτεινό πύργο.

   Μια μέρα, μια οικογένεια πήγε στο δάσος να μαζέψει φράουλες. Όμως χάθηκαν και η ώρα περνούσε. Ξαφνικά μπροστά τους εμφανίστηκε ο σκοτεινός πύργος. "Σίγουρα θα μας φιλοξενήσει ο νοικοκύρης του πύργου", είπαν. Η βαριά πόρτα άνοιξε με ένα τρίξιμο κι εμφανίστηκε η μάγισσα με ένα τεράστιο μπλε καπέλο.

   Μόλις του αντίκρισε ξεχώρισε το μικρό αγόρι που ήταν πολύ όμορφο. "Μμμ!, σκέφτηκε. Θα τον μεταμορφώσω σε σκύλο για να μου φυλάει τον πύργο."

   Δεν πρόλαβε να βγάλει το μαγικό της ραβδί και από το μικρό λοφάκι εμφανίστηκε η νεράιδα του δάσους με ένα κοφτερό σπαθί, πάνω σε ένα κάτασπρο άλογο. Της άρπαξε το μαγικό ραβδί και την μεταμόρφωσε σε πράσινο βάτραχο με μπλε καπέλο.

"Σε ευχαριστούμε, καλή νεράιδα, είπε η οικογένεια. Μας έσωσες τον γιο μας."

    Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!

                                                                          Θεοδώρα

                              Η χαρούμενη οικογένεια

   Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τα μέλη μιας οικογένεια που τα έδιωξαν από το σπίτι που έμεναν και έψαχναν να νοικιάσουν ένα άλλο. Τότε είδαν  ένα καλοφτιαγμένο κάστρο και χτύπησαν την πόρτα. Αμέσως τους άνοιξε μια μάγισσα και τους ρώτησε τι θέλουν. Εκείνοι της απάντησαν ότι θέλουν να νοικιάσουν σπίτι. Η μάγισσα φωναχτά τους είπε: "Εγώ αυτό το κάστρο το έψαχνα τόσο καιρό και το βρήκα με δυσκολία." Αμέσως η μάγισσα σήκωσε το ραβδί της και μεταμόρφωσε τον γιο της οικογένειας, τον Μάρκο, σε ξωτικό. Οι γονείς του Μάρκου και η αδερφή του έτρεμαν από τον φόβο τους. 

   Την ίδια στιγμή ακούστηκαν πόδια αλόγου. Ήταν ένα κάτασπρο άλογο και πάνω σε αυτό ήταν ανεβασμένη μαι ξανθιά, όμορφη πριγκίπισσα που κρατούσε ένα ξίφος. Κατευθείαν όρμησε πάνω στη μάγισσα. Ήταν η καλή πριγκίπισσα που ήθελε να τιμωρήσει τη μάγισσα γι' αυτό που έκανε. Η μάγισσα έπεσε κάτω και το ραβδί της πετάχτηκε μακριά. Τότε ο μικρός Μάρκος έγινε ξανά όπως πριν. 

    Η οικογένεια ευχαρίστησε την πριγκίπισσα και γεμάτη χαρά συνέχισε να ψάχνει σπίτι, αλλά αυτήν τη φορά με λιγότερες περιπέτειες....

    Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Μάριος Μ.